Το βλέμμα του Παντοκράτορα

"...Όταν ο Βαν Γκογκ έγραφε στον αδερφό του Τεό για τα ψωριάρικα άλογα του δήμου που έσερναν τα σκουπιαδιάρικα κάρα της εποχής εκείνης και του έλεγε ότι τα λυπάται τα καημένα, όπως είναι στη σειρά σταθμευμένα και με τα ματάκια τους είναι σαν να περιμένουνε τη μοίρα, είχε πιάσει μια ευαίσθητη περιοχή της ζωής, που κάπου του βγήκε στη ζωγραφική. Σε μια γέρικη καρέκλα, ας πούμε, ή στα παλιωμένα αρβύλα. Είναι μια ευαισθησία. Σε άλλο επίπεδο, ευαισθησία έπιασε ο Φραγκονάρ σε μια κίνηση του "φιλιού" ή σε απόχρωση του φορέματος. Ή ο Μότσαρτ έπιασε στη "Μικρή Νυχτερική Μουσική" τους παλλόμενους ήχους, που είναι σαν να χορεύουν ή σαν νερά που αναβλύζουν από ένα σιντριβάνι παιχνιδιάρικα και ανάλαφρα.

Ίσως επειδή είμαστε άνθρωποι σύνθετοι και λίγες φορές συναντάμε την ευαισθησία και ακόμα λιγότερες μπορούμε να τη δημιουργήσουμε, θα άξιζε να ξεκινάμε κατ' αρχάς από την ευαισθησία και ύστερα να κάνουμε όλα τα άλλα, είτε τα λένε σχέδιο είτε μακέτα είτε πίνακα είτε, ακόμη δυσκολότερα, εικόνα".

Μέσα στο φάκελο αυτόν συγκεντρώσαμε κάποια ζωγραφικά έργα του π. Σταμάτη Σκλήρη, φορητές εικόνες και τοιχογραφίες σε ναούς, που θεωρήσαμε ότι αφήνουν να φανεί με διαφάνεια η ευαισθησία της ψυχής του αποκρυσταλλωμένη σε εικαστικά έργα. Είναι ζωγραφισμένα κυρίως την τελευταία δεκαετία άλλα με αυγοτέμπερα πάνω σε ξύλο κι άλλα με ακρυλικά πάνω σε τοίχους. Θεωρούμε πως όλα, μονοπρόσωπα ή πολυπρόσωπα, μιλούν κυρίως με τα μάτια, με το απόκοσμο βλέμμα των εικόνων, που συνδέει αγαπητικά τα όντα σε μιαν αλληλεγγύη ουρανογήινη. Μας συνοδεύουν με κείμενά τους βοηθώντας μας να τα προσεγγίσουμε στην περιδιάβαση αυτή, ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας, ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός, ο δρ. Δημήτρης Κυριαζής, ο Κωνσταντίνος Β. Σκουτέρης και ο ίδιος ο αγιογράφος π. Σταμάτης Σκλήρης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο της έκδοσης)

ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ:

Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννου Ζηζιούλα

Αλέκου Φασιανού

Δρ. Δημήτρη Κυριαζή

Κωνσταντίνου Σκουτέρη

π. Σταμάτη Σκλήρη