Η ενοχή της χαράς

Πηγή της ψευδούς θρησκείας είναι η ανικανότητα να χαρείς, ή μάλλον η άρνηση της χαράς, ενώ η χαρά, δίχως αμφιβολία,αποτελεί καρπό της παρουσίας του Θεού. Έξω από τη χαρά όλα γίνονται δαιμονικά, μια βαθύτερη διαστροφή κάθε θρησκευτικής εμπειρίας. Μια θρησκεία φόβου. Θρησκεία της ψευτοταπείνωσης. Θρησκεία της ενοχής: τα πάντα είναι πειρασμοί και παγίδες. Οι «θρησκευόμενοι» άνθρωποι, κατά κάποιο τρόπο, βλέπουν τη χαρά με υποψία. Ένα αίσθημα ενοχής ή ηθικότητας δεν μας απελευθερώνει από τον κόσμο και τους πειρασμούς του. Η χαρά είναι το θεμέλιο της ελευθερίας, όπου καλούμαστε να σταθούμε.Πού, πώς και πότε διαστρεβλώθηκε και αμβλύνθηκε αυτή η ατμόσφαιρα του Χριστιανισμού. ―ή μάλλον, πού, πώς και πότε οι Χριστιανοί άρχισαν να κωφεύουν στη χαρά. Πού, πώς και πότε η Εκκλησία, αντί ν’ απελευθερώνει τους βασανισμένους ανθρώπους, άρχισε να τους εκφοβίζει και να τους τρομοκρατεί με σαδιστικό τρόπο.

Περιεχόμενα

• Αντί προλόγου
• Κτίζοντας την χαρά
• Στα νοσοκομεία συχνάζει η "αγιότητα"
• Η χαρά της αγιότητας
• Λίγο πριν τον θάνατο
• Τα χάδια του Θεού
• Η αγιότητα που χαμογελάει
• Η ταπείνωση του Χριστού και η αλαζονεία των "Χριστιανών"
• Ο Χριστιανισμός και η χαρά είναι έννοιες ταυτόσημες
• Συζητώντας με ένα κληρικό της Νότιας Κρήτης για το νόημα της ζωής
• Σημείωμα του συγγραφέα