Λύτρον λύπης - Ο Απόστολος Παύλος και οι Επιστολές του

Ἡ κατανόηση τοῦ Παύλου δέν ἀποτελεῖ ἁπλῶς θέμα μιᾶς «συλλογιστικῆς». Δέν εἶναι νά διαμορφώσουμε μία γνώμη γιά τόν Παῦλο ἤ νά ἐγκωμιάσουμε τό ἔργο του. Ἡ καθημερινότητα τοῦ βίου μᾶς ξεστρατίζει, καί οἱ ἀντιλήψεις τῆς ἐποχῆς μας, ἡ ὁποία περιφρονεῖ τήν πνευματικότητα πού ἐμπεριέχει ἡ μαθητεία στούς μεστούς νοημάτων λόγους του, μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τό ἔργο του, ὅπως κι ἀπό τόν ἴδιο.Χρειάζεται νά βγοῦμε ἀπό τίς ἐπιταγές τῆς ἐποχῆς μας καί νά δοῦμε τόν Παῦλο μέ τά μάτια μιᾶς γνώσης πού εἶναι πάντα παροῦσα κι ὡστόσο μᾶς διαφεύγει. Θά πρέπει νά ἀφουγκραστοῦμε αὐτά πού λέγει καί πασχίζει νά ἐφαρμόσει, αὐτά πού καλεῖ νά πράξουν οἱ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί του. [...]

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος
Η πορεία του Σαύλου προς τη Δαμασκό
Ο Παύλος στους Φιλίππους
Ου επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις
Το μωρόν του Θεού σοφώτερον των ανθρώπων εστί
Η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται
Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός
Ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα
Εμοί γαρ το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος
Τα πάντα και εν πάσι Χριστός
Ου θέλομεν υμάς αγνοείν, αδελφοί, περί των κεκοιμημένων
Παν κτίσμα Θεού καλόν
Ο λόγος του Θεού ου δέδεται
Ουκέτι ως δούλον, αλλ' υπέρ δούλον
Ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν