Αναλογικές ταυτότητες - Πατερικές πηγές επανερμηνείας του Ελληνο-δυτικού εαυτού

Το ανθρωπολογικό αδιέξοδο στο οποίο έχει κατά μεγάλο μέρος περιέλθει στα νεώτερα χρόνια ο Χριστιανικός (ακόμη και στις πιο «άθεες» εκδοχές του) Ελληνο-δυτικός θεολογικός και φιλοσοφικός κόσμος, με την χαρακτηριστική του δυσκολία να ορίσει πειστικά είτε την ανθρώπινη ουσία του εαυτού εν γένει, είτε μεγέθη όπως το ασυνείδητο, ο ναρκισσισμός, το σώμα ή η διποκειμενικότητα (με συνεπόμενη την δυσκολία προσανατολισμού στην ηθική, την πολιτική, ή την εκπαίδευση, αλλά και την καθημερινότητα), είναι ανυπερθέτως συνέπεια και μιας ορισμένης και διαρκούσας μονομερούς και ανεπαρκούς κατανόησης των Βιβλικοπατερικών πηγών του. Είναι λοιπόν πιθανό ένα άλλο εγχείρημα σύγχρονης σπουδής της υφής του Χριστιανικού ή μετα-Χριστιανικού Ελληνο-δυτικού εαυτού, (της μόνης δηλαδή συνεκτικά και συγκροτημένα δομημένης αντίληψης περί εαυτού που υπήρξε ποτέ) μέσα από κάποιες από τις πιο παραμελημένες πηγές του; Στην πραγματικότητα, μια νέα και ελκυστική παράταξη ιδιοτήτων αυτού του εαυτού, με άμεσες συνέπειες θεολογικές, φιλοσοφικές, ψυχολογικές, ή και πολιτιστικές/πολιτικές εμφανίζεται έτσι...

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)