Η απελπισία της μοναξιάς και η χαρά της κοινωνίας

Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος

Αλέξης Λάππας

π. Χαράλαμπος (Λίβυος) Παπαδόπουλος 

Ανδρονίκη Δράγου

Χρυσή Καρυώτογλου

Αρχιμ. Ελισαίος, Ηγούμενος Ι. Μ. Σίμωνος Πέτρας

π. Βαρνάβας Γιάγκου

π. Βασίλειος Θερμός

Λαχτάρησε ο άνθρωπος να νιώσει ελεύθερος! Αγωνίστηκε να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής, να μην πεθαίνει της πείνας, να μπορεί να ταξιδεύει, να ονειρεύεται, να ερωτεύεται, να αποφασίζει αυτός για ό,τι θέλει. Έφτιαξε μηχανές, ταξιδεύει στο διαδίκτυο, ακολουθεί και ακολουθείται από χιλιάδες άλλους ανθρώπους, από όλα τα ση­μεία της γης. Βάζει φίλτρα στις φωτογραφίες του, μπαίνει και βγαίνει σε κόσμους εικονικής πραγματικότητας! Νιώθει όμως μόνος και ανικανοποίητος. Πα­λεύει με τις σχέσεις, ελπίζοντας ότι δεν θα τον προδώσουν. Τις προδίδει συχνά πρώτος αυτός, καθώς αισθάνεται το βάρος της δέσμευσης. Φεύγει κυνηγημένος από τη διαφορετικότητα. Δυσκολεύεται να εμπιστευτεί, φοβάται το ξένο. Κοιτάζει καχύποπτα τους άλλους και απαιτεί  να επιβεβαιώνουν τον δικό του εαυτό. 

Καθώς αναζητά την αυτοεκτίμηση και την αυτογνωσία συνειδητοποιεί ότι η χαρά στις σχέσεις παραμένει το ζητούμενο. Ο σύγχρονος μεταμοντέρνος άνθρωπος αποζητά να είναι τόσο αυτάρκης στη μοναξιά του, που νιώθει τη σχέση ως μια έκπτωση, μια απειλή.

Μείνε παντρεμένος, χώρισε από τη σχέση σου, 

κάνε «come-out» την αλήθεια σου, θύμωσε και συγχώρεσε, 

κάνε ό,τι θέλεις  ανα­λαμβάνο­ντας την παρά­δοξη δέσμευση: 

μην συμβιβαστείς με το ψεύτικο, μην ταυτίσεις την απόλαυση που προσφέρει 

η επιφανειακότητα των εφήμερων συνευρέσεων με τη χαρά της σύνδεσης των προσώπων…