Η πέτρα και το αυγό

Μικρές ιστορίες ειπωμένες, μπορεί, από μια τρύπια χλαίνη κρεμασμένη στο καρφί της πόρτας, που τις νύχτες η τρύπα γίνεται στόμα και μιλάει με ανθρώπινη λαλιά. Δυο πόδια ακρωτηριασμένα από κρυοπαγήματα, στον διάδρομο, κάνουν νυχτερινή περίπολο, την ίδια ώρα που η Στοίχαινα σμίγει με τον ιατροφιλόσοφο πάνω στις μαρμάρινες κερκίδες του αρχαίου θεάτρου, ένας αυτόχειρας στη σκοπιά φαντάρος με τον πνιγμένο στο ποτάμι αδερφό του στοιχειώνουν ξανά τον Άραχθο, ένας εκτελεστής από την Κύπρο ανταμώνει τον εξόριστο ζωοκλέφτη από τη Μυτιλήνη, ο καλόγερος της Εικοσιφοίνισσας κουβεντιάζει με το Ντουρντουβάκι του Κίτσεβου, ο Σπαρτιάτης Λύσανδρος συναντιέται με τον Βούλγαρο κομαντάντ Παλάζωφ στην ανασκαφή και οι μαθητές του γυμνασίου σε ένα νησί συνταξιδεύουν καθημερινά με έναν εισπράκτορα λεωφορείου πρώην λαϊκό δικαστή της Λαοκρατίας. Θαρρεί κανείς πως όλα περιστρέφονται σε μια «λοταρία θανάτου», στον τόπο που βασιλεύει η πρόθεση «αμφί» και οι σχέσεις των ανθρώπων του με την εξουσία είναι η σχέση που έχει η «πέτρα και το αυγό». Μικρές ιστορίες σαν πινακοθήκη πορτρέτων και τοπίων, στρωματογραφία σε παλίμψηστο συλλογικής μνήμης ή, με κινηματογραφικούς όρους, «πλάνα σεκάνς» που διατρέχουν, εκατό και, χρόνια ελληνισμού.

Ο Κώστας Χατζηεμμανουήλ είναι από τη Θάσο, όπου ζει και εργάζεται ως οδοντίατρος. Αποφοίτησε από την Οδοντιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και από το τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Έκανε σπουδές σεναρίου. Συνεργάστηκε με εφημερίδες. Έχει εκδώσει βιβλία για μεγάλους και παιδιά. Το βιβλίο του «Πέρσες του Αισχύλου» (Ελληνοεκδοτική) συμπεριελήφθη στους «Βραχείς καταλόγους του ελληνικού παιδικού βιβλίου 2018» του «Ελληνικού Τμήματος της IBBY». Συμμετείχε, με ανακοινώσεις του, σε Συνέδρια Ιστορίας, οι οποίες είναι δημοσιευμένες στους τόμους των πρακτικών τους. Υπηρέτησε το νησί του, επί εννιά χρόνια (2011-2019), από τη θέση του Δημάρχου. Δείτε παρουσιάσεις βιβλίων εδώ.

Αρχές καλοκαιριού του 1916, οι Αγγλογάλλοι της Αντάντ κατέλαβαν τη Θάσο. Η στρατηγική της θέση πάνω στο μακεδονικό μέτωπο την έκανε σημαντική. Δύο χρόνια από το άναμμά του ο Μεγάλος Πόλεμος κι είχε φουντώσει για τα καλά. Στη στεριά, απέναντι, ήταν αναπτυγμένες οι δυνάμεις των Γερμανοβουλγάρων, που είχαν τη βάση των υδροπλάνων τους στην Μπουρού Γκιολού, όπως έλεγαν τη Βιστωνίδα και στο Ζέρεβιτς, το χωριό Σέληνο. Καιρό πριν την κατάληψη του νησιού, οι σύμμαχοι είχαν νοικιάσει από τους ντόπιους τη γη στη βάλτα του Καζαβητίου και πάλεψαν σκληρά με τη λάσπη, τα βούρλα και τις καλαμιές να φέρουν σε λογαριασμό το μέρος, να το μεταμορφώσουν σε αεροδρόμιο, πλάι στη θάλασσα, για τα Bristol Scout, τα Henri Farman, τα Sopwith Strutter, τις κάθε λογής πρώτες ιπτάμενες κατασκευές. Τα νιάτα όλης της Γης, τα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου, σάπιζαν, ζωντανοί νεκροί, στα χαρακώματα, που φορές πάλι κι ο θάνατος ο ίδιος να ’ρχεται λυτρωτής στο μαρτύριο που γεννούσε το αργό μαράζι της σήψης της ζωντανής ανθρώπινης σάρκας στα αμπριά του μετώπου. Κι αυτή η Πλάση σάστισε από τα σπουδαία κατορθώματα των ανθρώπων, που μήτε στη γη ζωντανή ύπαρξη έβρισκε καταφύγιο να απαγκιάσει, μήτε πουλί στον ουρανό τόπο γαλήνιο να φωλιάσει.. (Από το διήγημα  Η Στοίχαινα.)