Το αιώνιο διαυγάζει το πρόσκαιρο

Ο Χριστός ονομάζεται «Νέος», αλλά και «Έσχατος Αδάμ», ως η εσχάτη εκπλήρωση των πάντων. Στο Πρόσωπό Του η έννοια του χρόνου ανατρέπεται, όπως διαπιστώνουμε ήδη από το γεγονός ότι ο πρωτόπλαστος Αδάμ δημιουργήθηκε κατ' εικόνα του Εσχάτου, δηλαδή ο Ύστερος είναι το πρότυπο του πρώτου. Ο αιώνιος Θεός εισήλθε στον χρόνο, για να τον μεταποιήσει σε αιωνιότητα. Ήλθε ο Άχρονος για να κάνει εμάς τους φθαρτούς και πρόσκαιρους, αθάνατους. Αυτά που μπορούμε να προσφέρουμε ως αχρείοι δούλοι στον Κύριο είναι κτιστά και πενιχρά. Στη μεγαλύτερη πράξη της ζωής μας, τη Λειτουργία, προσφέρουμε στον Θεό ένα κομμάτι ψωμί και λίγο κρασί, που όμως περιέχουν όλη την πίστη, όλον τον πόθο, όλη την αγάπη μας και όλη τη ζωή μας. Ο Θεός τα δέχεται ως θυσία ευπρόσδεκτη, τα γεμίζει με το Πνεύμα Του το Άγιο και μας αντιπροσφέρει Ουρανό, ζωή αιώνια και άπειρη. Σύμφωνα με τον τύπο της Λειτουργίας, Τού προσφέρουμε τον χρόνο της ζωής μας, και ως αντίδωρο ο Κύριος μας παρέχει την αιωνιότητα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Από τον πρώτο στον Έσχατο Αδάμ

Υπό το φως των Εσχάτων

Προϋποθέσεις εσχατολογικής βιοτής

Ενιαυτός Κυρίου, τόπος συναντήσεως με τον Δημιουργό

Εξαγορά του χρόνου με Αιωνιότητα

Όταν η Αιωνιότητα κρούει τη θύρα με την αρνητική της όψη

Σπεύδοντες την Παρουσία του Κυρίου

Μετάνοια, η ανανέωση της σχέσεως μας με τον Προσωπικό Θεό

Χαρισματική Έλξη

Γεφυρώνοντας το χάσμα

Βασίλειον Ιεράτευμα

Ο Λόγος του Θεού και τα Έσχατα

Το Όνομα, φορέας της ζώσας αιωνιότητας

Η ανταλλαγή της ζωής μας με τη Ζωή του Θεού στη Θεία Λειτουργία

Με την Ευχαριστία κερδίζουμε την αιώνια Βασιλεία

Η Παναγία ως το κατεξοχήν εσχατολογικό γεγονός του ανθρωπίνου γένους

«Επόμενοι τοις αγίοις Πατράσι»

Πίνακας Αγιογραφικών χωρίων

Ευρετήριο ονομάτων, εννοιών και πραγμάτων