Περί του εμού Γέροντος Εφραίμ - Αναμνήσεων διήγησις και εικόνων θέασις

Στην σύντομη αυτή ζωή πάντα κάποιο «μοναδικό» πρόσωπο είναι εκείνος ο κεντρικός παράγων που θα επηρεάσει και θα καθορίσει την πορεία της ζωής μας είτε θετικά είτε αρνητικά, ως πέρασμα προς την αιωνιότητα.

Η φιλάνθρωπη σωστική πρόνοια του Θεού ευδόκησε να βρεθώ κι εγώ, το ψωριασμένο και άρρωστο, στην ευλογημένη ποίμνη του Γέροντος Εφραίμ, όστις κυριολεκτικά εμιμείτο τον Κύριό μας, που είπε πως «τον ερχόμενον προς με, ου μη εκβάλω έξω».

Ποτέ ο Γέροντας δεν απέπεμψε ψυχή που να ήρθε κοντά του, όσο άρρωστη και δύστροπη κι αν ήταν, ακόμη και δαιμονισμένη.

Ταπεινός εις άκρον, πλήρης στοργής, ελεημοσύνης και συγχωρητικότητος, ιλαρός και πράος. Έβρισκες ανάπαυση πλησίον του και αισιοδοξία. [...]

(Από τα προλεγόμενα του βιβλίου)