Μωροί διά Χριστόν

[…] Το νόημα της ομιλίας ΜΩΡΟΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ είναι διαχρονικό και επίκαιρο. Διαχρονικό διότι πάντοτε «οι χριστιανοί ένοιωθαν πως ήταν ετοιμοθάνατοι, μωροί, χάριν του Χριστού… ζούσαν μια ζωή που δεν μπορούσαν να την καταλάβουν οι άνθρωποι του κόσμου και τους θεωρούσαν περίψημα, κατακάθι της κοινωνίας». Επίκαιρο διότι στην σημερινή λεγόμενη κρίση, στο κλίμα συγχύσεως, ανασφαλείας και απογοητεύσεως, μπορεί να ανορθώσει το φρόνημα, να προσθέσει ασφάλεια και ελπίδα, να δημιουργήσει ενθουσιασμό στην ψυχή, «η οποία έτσι δεν υπολογίζει τίποτε, αλλά θυσιάζει τα πάντα, αρκεί να πετύχει τον Θεόν».

Ταυτόχρονα το περιεχόμενο της ομιλίας εμπνέει μία ζωή χαρισματική, ζωή μετανοίας, αλλά και κοινωνίας – μετοχής του Θεού, κατά μίμηση της ζωής των δια Χριστόν μωρών αγίων της Εκκλησίας μας. Δημιουργεί αληθινό όραμα ζωής, δηλαδή το «περιφρονείν τον πρόσκαιρον κόσμον και την ματαιότητα αυτού» και «επιποθείν την μέλλουσαν πόλιν, την μένουσαν». […] Η ομιλία λοιπόν και η ζωή των δια Χριστόν σαλών αγίων είναι ένα δυνατό ξύπνημα στον σημερινό λήθαργο, μία κένωση από την κοσμική αξιοπρέπεια και τα πάθη, ένα ξεβόλεμα από το βόλεμα της μαλθακής ζωής και μπορεί να γίνει και σπρώξιμο και ελπιδοφόρος αφετηρία για τους ανθρώπους που είναι γύρω μας.

Διαβάζοντας πρώτη φορά ο αναγνώστης την ομιλία, μάλλον θα την ξαναδιαβάσει και δις και τρις. Ίσως σε άλλους γίνει εντρύφημα, εγκόλπιο καθημερινής παραμυθίας, γλυκειά συντροφιά στα κύματα και στις λοιδορίες και στα ψεύτικα όνειρα της ζωής. […]

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)