Απολυτίκιον - Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός

Ψάλλεται το Aπολυτίκιον. Γίνεται η απόλυσις. Μένεις αναπαυμένος εν ειρήνη, για την αλήθεια της αγάπης που «εκκέχυται εν ταις καρδίαις ημών». Και η χαρά δεν τελειώνει. Το Απολυτίκιον της απολύσεως του Εσπερινού είναι η αρχή του Όρθρου της επομένης. Ζούμε ήδη την αδιάκοπη συνέχεια μέσα στην ανέσπερη ημέρα της Εκκλησίας, την καινή κτίσι και πολιτεία, όπου τα πάντα πεπλήρωται φωτός. Ο Θεάνθρωπος δεσπόζει των επουρανίων και των επιγείων. Είναι το Α και το Ω της ζωής και της σωτηρίας όλων. Έτσι περιβαλλόμενοι από το πλήρωμα της χάριτος, απολαμβάναμε την αρχή και το τέλος, τη μοναξιά και την κοινωνία, την ησυχία και τη δράσι, το κήρυγμα και τη σιωπή, την καλλιτεχνία και τη θεολογία, τη ζωή και το θάνατο. «Πάντα αναμίξ γέγονε». Και αποκτούν το δυναμισμό της θείας περιχωρήσεως. Όλα είναι αυθορμητισμός αλήθειας και παροχή χαράς. Γιατί η ζωή εκ του Τάφου ανέτειλε και ανατέλλει. [...]

(Από τον πρόλογο του βιβλίου)

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Προλεγόμενα
Σύγχρονος μοναστικός βίος και λειτουργική θεολογία
Μοναχισμός: αφιέρωσι του ανθρώπου στην Εκκλησία
Ιερός Χρυσόστομος και μοναχισμός
Μανουήλ Πανσέληνος και θεολογία
Άγιος Νήφων Διονυσιάτης και οι ιστορικές δοκιμασίες
Γέρων Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης και τα σύγχρονα προβλήματα
Σκέψεις για την ετοιμασία μιας εκθέσεως
Άγιον Όρος και Παρίσι σήμερα
Πρώτες δημοσιεύσεις ή εκφωνήσεις